Borrelen apart together

Poeh, pas twee weken onderweg sinds blogpost 1. Het lijkt lichtjaren geleden. Maar laten we niet achteruit kijken. En ook niet te ver vooruit. Zo houden we het nog even leuk met elkaar.

Wat een dag! Voortdurend ruzie met earphones en microfoons, waardoor ik in de eerste videocall de grote stoorzender was omdat de wind vol in m'n microfoon blies. En niemand elkaar nog kon verstaan. De enige optie was mijzelf na vijf minuten monddood te maken. Muten heet dat in goed Nederlands.

Tijdens een tweede call in de middag kon ik iedereen prima verstaan, maar omgekeerd niemand mij. Als enige deelnemer kreeg ik ook nog eens geen beeld door. Ik voelde me blind, stom en machteloos. Alsof ik onder een glazen stolp met twee vuisten tegen het glas beukte, zonder door iemand te worden opgemerkt. Niet goed voor je zelfbeeld.

Kortom, het was in technisch opzicht geen geslaagde dag. Net voor de gehaktballen ben ik daarom nog snel AirPods gaan halen bij de Mediamarkt. Om volgende week - hopelijk - van al dat 'gedoe' af te zijn. Maarten vindt het een fantastische aankoop en loopt nu al de hele avond door de kamer te zingen met die dingen in z'n oren. Het is alweer Corona-investering nummer 3, na eerder de vriezer en 2 Super WiFi punten. Het gaat wel erg hard zo.

En toen klonk daar plots de stem van de buurman. "Wijntje doen?", vroeg hij aan de andere kant van de schutting. We pakten de stoelen erbij en schonken in onze eigen tuintjes, met onze eigen vrouwen, onze eigen wijntjes in onze eigen glazen. Zij rood. Wij wit. Borrelen Apart Together: niet helemaal zoals vroeger, maar een stuk beter dan online.

"Lechaim!" (op het leven!) 🍷🍷