De Bourgondiërs

Weekend. Een extra lang weekend zelfs, dankzij de Koningsdag van maandag a.s.. Koningsdag met een K nog steeds, want met dat schijtlollige Woningsdag doe ik niet mee.

De bouwmarkten doen vandaag weer extreem goede zaken lees ik in de krant. Bij gebrek aan betere weekendplannen pakken we massaal de klusjes op, die we in betere tijden voor ons uit zouden schuiven.

Melien en ik besluiten om ook eindelijk eens wat te doe-het-zelven. Net als de rest. De kozijnen aan de achterzijde van het huis schreeuwen inmiddels al een paar seizoenen om verf. Vooral de vensterbank, waar het groen vanaf bladdert en twee tot drie nóg oudere lagen zichtbaar maakt.

En dus zit ik op zaterdagochtend op een krukje voor de buitenvensterbank. De zon brandt in m'n nek. En ik brand, met een verfbrander, de blaren op het oude verflaagje. Om het meteen daarna met een krabber in snippers te verwijderen. Heerlijk werk. Hier kan geen meditatiesessie tegenop ... ik ben volledig één met het hier en nu en volmaakt tevreden.

Want ondertussen luister ik naar de podcast van Bart van Loo over de Bourgondiërs. Het boek, een dikke pil, had ik al gelezen maar dat maakt deze podcast niet minder smakelijk. Terwijl ik ijverig krab en verf afbladder, laat Van Loo mij vanaf de eerste rang getuige zijn van het Beleg bij Nicopolis, zit ik aan tafel tijdens het het dagenlange, overdadige, huwelijksfeest van Philips de Stoute en Margaretha van Beieren in Gent en glijden mijn vingers vol respect langs de albasten figuren die op magistrale wijze zijn uitgebeiteld door Claus Sluter voor het praalgraf van de Bourgondische hertog.

Van Loo is niet alleen een meesterschrijver, maar ook een meesterverteller. Als ik twee uur later weer terugkeer van mijn tijdreis naar de late middeleeuwen, is het alsof ik uit een droom ontwaak. Het werk is gedaan, morgen kunnen we schilderen. Bedankt Bart, bedankt Bourgondiërs ... tot horens!