Off-day

Het moment waarvan je wist dat het zou komen, is hier vandaag. Na alle nieuwigheid, excitement en geregel van de afgelopen dagen, zijn we klaar voor Corona. De eerste stofwolken zijn gaan liggen en dat geeft wat ruimte in het hoofd.

Klinkt misschien lekker, maar dat was het niet. We beginnen namelijk na te denken over wat dat hele Corona-gedoe mogelijk betekent. Zo optimistisch als we in het leven staan, een paar vlagen van somberheid, angst voor de toekomst en zorgen om onze kinderen, ouders en andere dierbaren geven een zwart randje aan vandaag.

Ik maak een wandeling en kom mijn tennismaat tegen op de drempel van z'n winkel. Hij heeft een goedlopende modezaak, rekken vol met de nieuwste voorjaarscollecties. Op anderhalve meter afstand praten we even. Hij is realistisch. " ... de hele business is ingestort. Ik heb alles afbesteld." Nog een dag later zijn de rolluiken dicht. Het kan snel gaan.

Het hoort er helaas bij. Iedereen, niemand uitgezonderd, zal af en toe somber zijn. De grote kunst is om het allemaal in perspectief te plaatsen.. Ben niet bang voor een dipje op z'n tijd, maar probeer er niet in te blijven hangen. Haal diep adem, zet je schouders eronder, zoek afleiding, vertel iedereen hoeveel je van ze houdt en soldier on.

Wij hebben op dit moment natuurlijk ook makkelijk praten. Dak boven ons hoofd, brood op de plank, twee geweldige kinderen die blijven lachen en zingen, lieve en optimistische familieleden en last but not least: we zijn gezond.

Gezondheid is het enige dat telt. Al het materiële is vervangbaar. Ik moet toch weer aan mijn opa en vader denken: zij raakten in december 1944 huis en haard kwijt door een brandgranaat. In één klap, letterlijk. Maar ze hadden elkaar nog. En dat is genoeg.