Ondertussen bij IKEA

Iedereen heeft het recht om te demonstreren. Dat we zo'n mooi recht hebben, betekent natuurlijk niet dat je er ook maar meteen gebruik van moet maken.

De amper hondervijftig demonstranten die vandaag in een druilerig Den Haag staan, denken daar helaas anders over. Verzameld rondom een Nederlandse driekleur, die gisteren nog zo vrolijk wapperde voor de koning maar vandaag nat en slap naar beneden hangt, protesteren ze tegen drie dingen. Da's dus gemiddeld maar vijftig demonstranten per afzonderlijk protestthema. Nie veul.

Ze zijn - houd pen en papier bij de hand - tegen de intelligente lockdown, ze zijn ook tegen 5G én ze zijn tegen vaccineren. Met z'n allen zijn ze dus tegen alles. Ik probeer een rode draad in hun onvrede te ontdekken. Wat verbindt deze mensen met elkaar? Zijn de anti-vaccinatie gelovigen ook tegen 5G? Willen de dwarsliggers die vandaag het Nieuwe Normaal afwijzen, zich morgen wel laten vaccineren? Ik kom er zo snel niet uit.

Heb misschien ook niet zo'n zin om me echt te verdiepen in de motieven van dit verregende groepje.

Met z'n hondervijftigen zouden ze trouwens nauwelijks opvallen in de bizar lange rijen die er vandaag voor de IKEA's stonden. Waar kwamen die opeens vandaan?

Net nu het geloof in elkaars gezonde verstand een beetje was teruggekeerd, want wat houden we ons al zes weken netjes aan de regels, opent IKEA haar deuren. En zijn we weer terug bij af. Een paar uur na de opening staan er hordes mensen die dringend iets nodig lijken te hebben van de Zweedse meubelreus. Eerste levensbehoeften waarschijnlijk, zoals een vitale Billy boekenkast of levensreddende Dunvik boxspring. Wie zal het zeggen?

Laten we het er maar op houden dat Nederland en ik elkaar vandaag niet zo goed begrijpen.