Online yoga

'Meedoen is belangrijker dan meebuigen', dacht ik toen ik me eerder deze week aanmeldde voor de online yogasessie van Independer. Om elf uur precies is het zover. Ik zoek het laatste lege kamertje in huis op voor de broodnodige privacy. Deur dicht, omdat ik mijn kinderen het beeld van een a-lenige vader die de zonnegroet brengt koste wat kost wil besparen. Die twee schatten lopen in deze tijd al genoeg jeugdtrauma's op.

Met de laptop op fullscreen en een dekentje op de vloer lijk ik er helemaal klaar voor te zijn. Lijk. Want waar ik een rustige 'adem in, adem uit' sessie verwacht, wordt er in het half uur dat volgt flink veel meer van je kantoorlijf gevraagd.

Amper vijf minuten onderweg lig ik met m'n kin op de grond en armen gestrekt naar achteren m'n rug uit te rekken. Het zweet loopt tappelings over mijn rode voorhoofd. Ik heb respect voor die paar collega's die het videobeeld wél aan laten staan.

Daarna volgen er een paar eeuwenoude oefeningen, waarbij je onder meer verticaal om je eigen wervelkolom draait. Uiteraard zonder daarbij je nek te gebruiken. Je moet er bij zijn geweest om te begrijpen wat ik bedoel. De yoga-les eindigt met een naar boven gestrekte zonnegroet, waarbij ik nog lelijk m'n vingers openhaal aan het lage plafond.

Toch ben ik er de volgende keer gewoon weer bij. Al is het alleen maar om m'n waardering te laten blijken voor dit sympathieke blijf-fit initiatief. Wel leg ik dan alvast wat pleisters klaar, voor het geval we de zon weer gaan groeten. Ik weet nu hoe pijnlijk dat kan zijn.