Streep door de verjaardag

'Dit was achteraf gezien een van m'n betere verjaardagen', lacht Melien als we samen de vaatwasser inruimen. Dat was het ook. Al leek deze dag in niets op een van de 4X verjaardagen die ze tot nu toe mocht vieren, toch maakten we er vandaag een feestje van.

Gisteren de inkopen. Alles bij de lokale middenstand natuurlijk, want die willen we in deze tijd extra steunen. Ik bestel een taart bij de banketbakker, laat een bos bloemen binden bij Van Beesd en doe net alsof ik alle tijd van de wereld heb als ze er bij de parfumerie een wel heel mooi cadeautje van willen maken.

Op de drempel van elke winkel staat een tafel met een flesje handgel. Ik smeer, telkens weer, terwijl ik me afvraag hoeveel virusvingers er eerder die dag al aan het dispenserknopje zaten.

Deze dinsdag begon nog zoals eigenlijk elke verjaardag hier begint. Bloemen, knuffels en cadeaus op bed, gevolgd door een lekker ontbijtje. Een uurtje later is iedereen in huis alweer aan het werk. Just another day at the office.

Maar wat heet gewoon in deze tijd? Tegen koffietijd is Melien online toegezongen door haar collega's. 's Middags vindt ze meer kaarten in de bus dan ooit. En tussendoor erg veel appjes. Van buren, broer en een collega die allemaal heel even willen langskomen om een cadeau te geven. Nee, niet naar binnen natuurlijk. En al helemaal geen Schijt-aan-Corona feestje ... gewoon elkaar snel even zien op minstens anderhalve meter afstand.

Ze zijn welkom. We zetten alvast een paar klapstoelen buiten en trekken met rode tape een lijn over de stoeptegels. Zodat Melien op veilige afstand gefeliciteerd kan worden. De verjaardagsstreep loopt door tot op het blad van het bijzettafeltje met bekers en drank. Even daarna toosten we met z'n zessen (is dat officieel een illegale samenscholing?) op Melien. Lang zal ze leven!

Het diner is dan al in huis. Een exquise driegangen menu van Restaurant De Aubergerie in Amersfoort. Mij hoogstpersoonlijk door de chef himself overhandigd, door het raam van zijn buitenloket. Alleen nog even kort opwarmen et voilà! We hebben heerlijk gegeten. Om voor net dat beetje extra restaurantambiance te zorgen, zetten we het zoetsappige pianospel van Richard Clayderman op Spotify. The devil is in the detail.

'Dit was achteraf gezien een van m'n betere verjaardagen', lacht Melien als we samen de vaatwasser inruimen. Maar volgend jaar hopen we wat gastvrijer te kunnen zijn. Jullie zijn bij deze uitgenodigd!