The show must go on

Ziezo. Vijf minuten terug van het eerste overleg met de Musical Decor Groep. Vrijdagmiddag, op het borrel borreluur, komen we voor het eerst bij elkaar. Twee moeders, nog een derde moeder op de app, een juf en ik. Het was eigenlijk de bedoeling om buiten op het schoolplein met elkaar te overleggen, maar een flinke hoosbui maakt direct een einde aan dat verantwoorde corona-voornemen. We vluchten snel het schoolgebouw in.

Wekenlang leek de eindmusical in het water te vallen voor Maarten en zijn klasgenoten. Gelukkig, zo ver komt het niet. De datum voor de voorstelling is geprikt en we hebben nog maar een paar weken om voor een degelijk decor te zorgen. We voelen de druk.

In alle voorgaande jaren is de uitvoering op school. Voor het kleine podium wurmen zich dan complete gezinnen, met in de slipstream opa's, oma's en goede buurtjes, naar binnen om naar de musical te kijken. Terwijl de temperatuur in de zaal snel oploopt en het zuurstofgehalte zakt, klikken de camera's en wachten we op de drie regels die 'die van ons' straks moet opzeggen.

Zo dicht op elkaar gepakt, dat kan dit jaar niet. Opa's en oma's zijn sowieso niet welkom (wat klinkt dat onaardig) en zelfs broertjes en zusjes moeten voor hun plaats vrezen als we niet naar een grotere ruimte kunnen uitwijken. We zijn dan ook blij als we horen dat we - heel misschien - in een kerk terecht kunnen. Praise the Lord! Een kerk met een echt podium, met theaterlicht en met professioneel geluid. Kost misschien een paar centen, maar dan heb je ook wat.

"Laten we een kerkcollecte houden", opper ik als iemand vraagt of we wel voldoende budget hebben. We vertrouwen er gewoon op dat het ook financieel allemaal goedkomt. Met al het uitgespaarde geld van vierdaagse-snoepzakken, gecancelde schooluitjes en andere leuke dingen moet het toch mogelijk zijn om van deze musicalproductie de beste ooit te maken.

Vanaf volgende week dus schilderen, timmeren en heel veel whatsappen met elkaar. Ik kijk er naar uit, dames!