Wat komt daar nou onder de Tor door?
Niks mooier dan heel vroeg opstaan om een grote stad in gouden herfstlicht te voelen ontwaken. Het is stil op straat. Berlijn telt bijna 4 miljoen inwoners, maar in het hart van de stad is het op sommige pleinen gewoon uitgestorven. Geen kip op straat. Ik maak foto's en weer heel wat kilometers. De zondag doet haar naam eer aan, Berlijn baadt in het ochtendgloren.
Bij de Brandenburger Tor gebeurt er iets bijzonders en ik baal er verschrikkelijk van dat juist op dat moment mijn camera in de tas zit. Kort na deze gratuite selfie, liep ik aan de andere zijde van de poort. Tot mijn verrassing sprinten er ineens twee jonge vrouwen met lege kinderwagens onder de Tor door. Gekleed in enkel, en dit verzin ik niet, vleeskleurig ondergoed. Ik ben in een keer klaarwakker.
Verbaasd kijk ik ze na, als ze lachend terugrennen naar het plein en daar razendsnel hun jassen en jeans aantrekken. Wat was dit? Ik vermoed een zeer uit de hand gelopen weddenschap. En voor mij een wijze les om altijd de camera ready te hebben. Een foto van dit surrealistische moment was leuk geweest.
Over fotografielessen gesproken, ik heb om 10.00 uur afgesproken met Guillermo. Een Mexicaanse fotograaf die inmiddels 9 jaar in Berlijn woont en amateurs zoals ik in korte tijd wat nieuwe fotografieskills kan leren (Pentaprisma). Ik kom een een kwartier te laat omdat ik door verschillende stremmingen en zondagsdiensten hopeloos was verdwaald in het U-Bahn netwerk.
We ontmoeten elkaar op korte afstand van de Warschauer Platz. Een heerlijke alternatieve wijk in het voormalige Oost-Berlijn. Bij twee tassen Kaffee krijg ik eerst wat theorieles van Guillermo. Nadat de serveerster de eerste foto heeft gemaakt (deze hiernaast), is het mijn beurt. We volgen een bontgekleurde stoet punkers, gothics en alternatieven naar een vlooienmarkt op het terrein van een voormalige Bundesbahn werktuigenloods. En onder het toeziend oog van de Mexicaanse professional, schiet ik wat plaatjes waarbij de opdracht is om op heel veel dingen tegelijk te letten. De compositie, de regel van derden en vooral: storende kleuren en elementen opmerken die de aandacht van het hoofdontwerp zouden kunnen verstoren.
Ik blijk het maar lastig te vinden om spontaan-maar-toch-gestuurd te fotograferen. En er is telkens wel weer een dingetje dat ik vergeet. Maar wat maakt het uit? Guillermo is even geduldig als gezellig, we lullen de drie uur gemakkelijk vol en natuurlijk heb ik er al met al best wat van opgestoken. Maar nu heb ik vooral zin om zelf, zonder priemende ogen in m'n nek, foto's te maken. Ik wil weer vrij zijn, net zoals de rest van deze week. Tot verbazing van m'n Mexicaanse vriend neem ik daarom een kwartier voordat de tijd vol is afscheid van 'm. En trek weer lekker helemaal m'n eigen plan voor vandaag.
Na een vette lunch en ik weet niet hoeveel kilometers lopen, keer ik al redelijk vroeg terug naar het hotel. Douchen, naar Ajax-PSV kijken (mooi, 1-2!!!) en nog een klein beetje vooruitwerken. Morgen vroeg op voor m'n eerste Berlijnse werkdag. Het blijkt van hotel naar flexplek nog een pokkeneind U-bahnen te zijn, daarom probeer ik vandaag ook even een elektrische step uit in Tiergarten. Met m'n twee meter lengte en net wat te grote poten voor het plankje zag het er waarschijnlijk niet uit. Maar ik bleef in evenwicht en zou dus eventueel ook met de step door de stad kunnen cruisen morgenochtend. Ik hou de optie open. Nu eerst maar eens een Gute Nacht maken, Freunden. Es wird Zeit fur mich zu gehen.